اگرچه سال ‌های ابتدایی جنگ برای ایرانیان تنها یادآور شکست‌های پیاپی است اما بعدا اوضاع عوض شد. جنگ «روایت شجاعت» شد. محمدحسین قدمی نیز، که خود هنرمند و عکاس است، گزارش‌هایش از حضور خود در جنگ ایران و عراق را در کتاب «روایت شجاعت» گرد آورده است. بخش دوم کتاب را نویسنده اصلا به خاطر سفارش شهید آوینی، مسئول گروه مستندسازی روایت فتح، نوشته است. قدمی گفته برای نوشتن این بخش مدت‌ها دنبال گروهی بوده که تیپ‌های مختلفی داشته باشند و سرانجام وقتی آن گروه را یافته، در همۀ احوالات زندگی با آنان را تجربه کرده است. این گروه یعنی «دستۀ ایمان» کارشان اغلب خط‌شکنی در عملیات‌ها بوده است. مستند 4قسمتی «دستۀ ایمان» هم بر اساس همین یادداشت‌ها ساخته شده است.اگرچه سال ‌های ابتدایی جنگ برای ایرانیان تنها یادآور شکست‌های پیاپی است اما بعدا اوضاع عوض شد. جنگ «روایت شجاعت» شد. محمدحسین قدمی نیز، که خود هنرمند و عکاس است، گزارش‌هایش از حضور خود در جنگ ایران و عراق را در کتاب «روایت شجاعت» گرد آورده است. بخش دوم کتاب را نویسنده اصلا به خاطر سفارش شهید آوینی، مسئول گروه مستندسازی روایت فتح، نوشته است. قدمی گفته برای نوشتن این بخش مدت‌ها دنبال گروهی بوده که تیپ‌های مختلفی داشته باشند و سرانجام وقتی آن گروه را یافته، در همۀ احوالات زندگی با آنان را تجربه کرده است. این گروه یعنی «دستۀ ایمان» کارشان اغلب خط‌شکنی در عملیات‌ها بوده است. مستند 4قسمتی «دستۀ ایمان» هم بر اساس همین یادداشت‌ها ساخته شده است.درحالی‌که همۀ رزمندگان بر دوش خود اسلحه حمل می‌کردند، قدمی دوربین در دست داشته و در جایی که صحبت مرگ و زندگی بوده، قدمی با دقت سوژه‌های عکس‌هایش را انتخاب می‌کرده است و بعدا با همان دقت جزئیات اتفاقات جبهه را هم نوشته و در کنار عکس‌هایش در این کتاب به چاپ رسانده است. اصلی‌ترین مسئلۀ نویسنده جستجو برای یافتن آن نکته‌ای است که رزمندگان ایرانی را متفاوت از دیگران کرده و فضایی خاص به جبهه‌ها بخشیده است. چه چیزی این حال و هوای معنوی را برای رزمندگان ایرانی به وجود آورده؟ اصلا جنگ را چه به معنویت؟ نویسنده در جستجوی پاسخ به سراغ خاطرات سربازی آلمانی در جنگ جهانی اول رفته و هرازگاهی نوشته‌هایی از کتاب او، «در غرب خبری نیست»، را نقل می‌کند. گاهی هم حال‌واحوال نیروهای عراقی را توصیف می‌کند و آن‌ها را با رزمندگان ایران مقایسه می‌کند. یکی دیگر از جذاب‌ترین قسمت‌های کتاب مربوط به ارتباط رزمندگان ایرانی با دانش‌آموزان است، توصیفی زنده از اوقاتی که نامه‌های دانش‌آموزان به جبهه می‌رسیده و رزمندگان مشتاقانه جواب یک‌یک نامه‌ها را می‌نوشتند. و اما تلخ‌ترین صحنۀ کتاب توصیف حلبچه است بعد از بمب‌های شیمیایی صدام. قدمی همان موقع در حلبچه حضور داشته و انبوه مردمی را که در شهر خودشان بر زمین افتاده و خشک شده‌اند توصیف کرده و عکس‌هایی گرفته که هنوز هم دل آدم را به درد می‌آورد.